Moeten beveiligingsbedrijven die lid zijn van VBe NL met terugwerkende kracht alsnog de cao Particuliere Beveiliging toepassen of blijft hun dispensatie gehandhaafd? Over die vraag buigt de Rechtbank Midden Nederland zich in een beroepszaak van de Nederlandse Veiligheidsbranche, FNV en CNV tegen het dispensatiebesluit van de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid.
Vorige week vrijdag hield de Rechtbank de mondelinge behandeling. De dispensatie die de minister heeft verleend, betekent dat bedrijven die op 4 mei 2019 lid waren van VBe NL niet gebonden zijn aan de cao Particuliere Beveiliging, maar de cao Beveiliging (afgesloten tussen VBe NL en vakbond De Unie) mogen toepassen.
Deze dispensatie wordt bestreden door de Nederlandse Veiligheidsbranche, FNV en CNV. Zij vinden dat de bedrijven die de cao Beveiliging mogen toepassen niet wezenlijk verschillen van de bedrijven die de cao Particuliere Beveiliging moeten toepassen. Ze zeggen het volste vertrouwen te hebben dat ze door de rechter in het gelijk gesteld zullen worden en dat de cao Particuliere Beveiliging dus algemeen verbindend is voor de hele branche en door alle ondernemingen moet worden toegepast.
Onderbouwing
Tijdens de zitting afgelopen vrijdag heeft de rechtbank vooral aan de vertegenwoordiger van de minister veel kritische vragen gesteld. Een regelmatig terugkerende vraag ging over de onderbouwing van de veronderstellingen waarop de minister zijn besluit tot dispensatie had gebaseerd. In een enkel geval moest de minister toegeven dat haar beweringen niet klopten.
De vertegenwoordiger van de Nederlandse Veiligheidsbranche en de beide vakbonden wees tijdens de zitting onder andere op de essentie van de algemeenverbindendverklaring, zoals deze sinds 1937 in de wet is opgenomen. Die essentie is het tegengaan van het onderbetalen van werknemers. Een dergelijk instituut ‘ontmantelen’ door dispensatie toe te staan van cao’s die het op sommige punten niet zo nauw nemen met de rechten van werknemers, zou een forse breuk betekenen met eerdere besluiten van de minister en met eerdere gerechtelijke uitspraken.
Na een schriftelijk tussenronde volgt waarschijnlijk over circa drie maanden de uitspraak.
